تحلیل ساختاری رمان سووشون

رمان سووشون اثر سیمین دانشور از گران مایه ترین آثار داستانی معاصر محسوب می شود. این پژوهش کوششی است تا نمونه ای از رمان نوپای فارسی را در قالب نظریه ی ادبی ساختارگرایی مورد بازبینی قرار دهد. بر پایه ی نظریات ساختارگرا، آنچه در بافت کلام به کار رفته است خواننده را به ادراک معانی آشکار و پنهان متن رهنمون می سازد. در پژوهش پیش رو زبان و عناصر داستانی رمان سووشون کاویده می شود تا چگونگی اثر گذاری این عوامل برای پیدایی فرم و معنای داستان روشن گردد. تحلیل زبان شناختی از اصول مهم نقد ساختاری است و بررسی آوا، دستور و معنای متن را برای شناخت ساخت و بافت آن راهگشا می داند؛ قوت و ضعف عناصر داستانی هم تعیین کننده ی سبک، نوع و کیفیت اثر داستانی است که زاویه ی دید، پیرنگ، سبک، شخصیت پردازی، لحن و فضا، درون مایه و زمان و مکان از مهم ترین عناصر در مباحث ساختارگرایی و همچنین بارزترین عناصر رمان سووشون به شمار می روند. در این نوشتار پس از مطالعه ی زبانی و نشانه شناسیک رمان؛ عناصر تشکیل دهنده ی رمان به طور مجزا و با تأکید بر ارتباط بین آنها نگریسته می شود.